Kanikeenkortebroekaan.hk?

Na bijna een maand 'HK-reisverslagloos' te zijn geweest, zijn we weer terug met een update uit onze geliefde stad.

Een kleine maand geleden zeiden we nog vol bravoure dat er nog zó veel te doen was hier en dat we nog lang niet klaar zijn hier. Hoewel we hier nog steeds niet weg willen (integendeel zelfs), maar laat ik het zo omschrijven: Om 13.30 nog steeds op tripadvisor kijken op de pagina 'Things to do in Hong Kong' is geen goed teken. Pagina 33 levert niet de meest inspirerende en creatieve resultaten op.

Naar het strand, koud biertje in de hand (insmeren elke dertig minuten insmeren met factor 110 voor één van ons) en uren mensen kijken, want dat is echt een sport/leedvermaak hier met die chinezen. Het is een ideaal plaatje, maar als ik u vertel dat het hier al twee weken met bakken uit de lucht komt en er een typhoon op een kleine 150km is snapt u onze twijfel wel denk ik.

Daarnaast die ongelofelijke hitte, tijdens zon én tijdens regen. Humidity, ik dacht dat het niet zo heel veel uit zou maken, maar als het 88% is voel je het toch wel enigszins. 'Real feel' 38 graden, nou tel er nog tien bij op en je komt in de buurt. In Nederland was kanikeenkortebroekaan.nl nog wel eens handig, maar hier is het compleet onnodig. zweetikalsiktweesecondennietindeaircozit.hk is meer van toepassing. Maar het klinkt erger dan dat het is, want we vermaken ons absoluut nog wel, er is nog genoeg te doen en het uitgaan in Hong Kong is zeer de moeite waard, dus wij vermaken ons nog wel.
En het werk dan, ja daar beleven we ook nog wel eens wat:

Job:
Na mijn 'enerverende ervaring' bij het westerse restaurant van een paar weken terug ging ik vol goede moed naar Rouge, het Chinees/Kantonese restaurant van het hotel. Men waarschuwde mij, het kan er druk zijn. En druk was het zeker, rennen tijdens de lunchtijden was geen overbodige luxe, maar ik was met alles tevreden na CCBG. Deze twee weken vlogen voorbij, de mensen zijn aardig, ze hebben plezier in hun werk en je doet iets. Vervolgens ging ik naar Dragon Inn, het Shanghainese restaurant. Hier werkte ik iets korter dan gedacht/gehoopt door een griepje, wat me vijf dagen kostte. Maar nee, niet naar de huisarts, meteen naar het ziekenhuis, want een huisarts kennen ze hier niet. Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen werd je gedirigeerd naar het hokje 'Flu Patients'. Vervolgens word je bekeken door artsen die alleen de Engelse woorden "You're ok?" kunnen.
Achja, ik heb het overleefd, ik ben weer aan het werk en kan deze ervaring ook weer van de bucketlist afvinken.
Ik dacht het nooit te gaan zeggen, maar wat ben ik blij met schoolopdrachten. Ivar en ik zitten nu allebei in 'the office' waar we nog minder dan niets doen, dus we zijn allebei maar wat blij met schoolopdrachten. Het is beter dan 9u lang zitten te koekeloeren.

Ivar:
In het vorige reisverslag las je hoe ik het vond in de restaurants en sindsdien zit ik op kantoor. Het feit dat ik tijdens werk reisverslagen schrijf, schoolopdrachten maak, muziek luister en koffie drink, zegt al genoeg. Het is rustig op kantoor en de dingen die ik doe, zijn snel gedaan. Bij het Food & Beverage kantoor waar ik nu zit, doe ik iets meer, maar dat komt meer doordat een collega op vakantie is. Het is overigens wel erg leuk met de collega's op kantoor. Het is een dreamteam gebleken, want tijdens het jaarlijkse personeelsfeest lieten we de concurrentie door middel van een volslagen achterlijk optreden ver achter ons.
Vanaf volgende week zal ik weer te vinden zijn in restaurants. Ik begin volgende week bij het restaurant waar Job verliefd op is: Japans restaurant Airport Izakaya. Ik zie er naar uit om weer met gasten om te kunnen gaan. Naast al het werken, ben ik ook intensief gaan sporten en ik doe dit zo'n 4 à 5 keer per week.