Terug van weg geweest
Blijf op de hoogte en volg Ivar
25 April 2015 | Hong Kong, Hong Kong
Na een paar dagen, 43 om precies te zijn, is het weer tijd voor een update uit Hong Kong. Een aantal trips en een nog groter aantal werkdagen verder, zitten we alweer bijna op de helft van onze stage en wat vliegt de tijd.
In de vorige blog las je over ons bezoekje aan de ’10.000 Buddhas Monastery’ en de tocht naar de ‘Big Buddha’ van Ivar en na die tijd hebben we dat bezoekje overgedaan, nu samen. Dat we met de befaamde kabelbaan ‘Ngong Ping 360°’ naar het dorp zouden gaan, was al duidelijk, maar we besloten om het eens goed aan te pakken en boekten de crystal cabin, een kabine met een glazen vloer. De rit was adembenemend en het bergdorp was dat ook zeker, aldus Job.
Het leek ons ook de moeite waard om een bezoek te brengen aan Kowloon Bay. Dit is het gebied waar het voormalige vliegveld is gesitueerd. Ook bevond zich hier de ghetto ‘Walled City’: genoeg te zien zou je zeggen. Niets was minder waar. Kowloon Walled City Park is het park dat is aangelegd op de overblijfselen van Walled City, het is een klein park, dat zich in niet onderscheidt van ieder ander park. Vervolgens ons heil gezocht in MegaBox, een enorm winkelcentrum. Echter bleek dit winkelcentrum ook overschat: er was slechts een klein aantal winkels, een foodcourt, een ijsbaan op de tiende verdieping, wat woonwinkels en parkeerplaatsen. Uit wanhoop nog geprobeerd om wat te zien van het vliegveld, dat nu een cruiseterminal is, maar helaas was het terrein afgezet en was onze dik verdiende vrije dag een beetje voor niets geweest.
Wanneer je in Hong Kong bent, moet je in Mong Kok zijn geweest. Dit gebied ligt centraal op het schiereiland ‘Kowloon’. We liepen hier al eens doorheen, maar bleven er nooit. Wanneer je in Mong Kok loop, val je van de ene verbazing in de andere: neonlichten overal, straatmarktjes en vooral héél veel mensen, zoals je ook verwacht bij Hong Kong. In één van de vele restaurants hebben we weer even bijgedragen aan onze curryverslaving.
We hebben in de tussentijd ook een bezoekje gebracht aan trekpleister nummer één van Hong Kong: Victoria Peak. Met de befaamde ‘Peak Tram’ naar boven om uit te kunnen kijken over de hele stad. Het vissersplaatsje Aberdeen kunnen we ook afvinken. Deze plek viel ons erg tegen, want naast de Jumbo-boot, een groot drijvend restaurant, is er niets te doen. Hetzelfde geldt voor Discovery Bay (afgekort Dbay). Het stadje doet aan als een Italiaanse camping, behalve dat mensen er permanent wonen. Vreemd, maar toch ook wel leuk. Ook de Goldfish Market en Bird Market waren rare ervaringen. Vogels, vissen, knaagdieren, maar ook honden en katten opgesloten in kleine hokjes om te worden verkocht. Geen aanrader voor dierenliefhebbers.
Dan zou je denken dat we klaar waren, maar er is meer. Macau. Het Las Vegas van Azië, waar meer mensen gokken, dan wonen. We besloten om een nacht te boeken in één van de vele hotels die Macau rijk is. Het Harbourview Hotel is in februari geopend en verraste ons door de gastvrijheid. We kregen het namelijk niet voor elkaar om geld te pinnen en we moesten nog eten. Het frontdeskpersoneel was van plan om de borg die we net konden betalen, zelf voor te schieten, zodat we konden eten. Uiteindelijk toch een werkende pinautomaat gevonden en de nacht kon beginnen. Casino in, casino uit, op zoek naar een roulettetafel, maar helaas niet gevonden. Gelukkig is rondlopen in Macau al zeer de moeite waard. De volgende ochtend goed voorbereid 10 minuten voor de uiterlijke uitchecktijd wakker worden en op weg naar Taipa, het andere eiland van Macau. Hier bevinden zich de grotere hotels/casino’s van Macau, zoals The Venetian en Galaxy. The Venetian is bijvoorbeeld achttien voetbalvelden groot, waarvan meer dan de helft casino. Galaxy Macau heeft een even groot casino, maar kleinere hotels.
Natuurlijk wordt er ook nog gewerkt. In de tussentijd hebben we menig restaurant gezien.
Ivar:
Ik begon bij de westerse grill/bar en had het er erg naar mijn zin. Ik mocht veel doen en de collega’s zijn van dezelfde leeftijd, wat erg leuk was. Toen verkaste ik naar het Kantonese/Sichuanese restaurant. Ik moest erg wennen aan de collega’s daar, omdat een klein deel Engels sprak en daardoor erg kortaf waren. Later leerden ze me kennen en werd het toch een leuke periode. Vervolgens ging ik naar het buffetrestaurant. Het was hier drukker dan ik gewend was, wat ik prettig vond. Ook heb ik daar veel gelachen met de leuke collega’s die er werken. Op het moment van schrijven van dit verslag ben ik verhuisd naar het kantoor van het hotel, om te werken in catering services en sales, ongeveer hetzelfde als evenementenmanagement. Ik zal hier twee weken werken en vervolgens twee weken in het food & beverage kantoor.
Job:
Na mijn eerste stappen in de Hong Kongse F&B wereld in het buffetrestaurant mocht ik na twee weken naar het Japanse Restaurant, Airport Izakaya (AI). Na menige lachbuien over hoe lang ik hier moet werken (vijf weken, verdeeld over twee periodes) in combinatie met het beeld dat wij hebben van het restaurant (er komt nooit iemand), zorgde voor een aantal tranen van het lachen. Maar ondanks dit beeld beviel mij AI verbazingwekkend goed. Het personeel is ronduit top, het werk is leuk, en bovenal kreeg iedere dag wel iets te eten.
Na mijn eerste drie weken in AI mocht ik naar China Coast Bar & Grill, het meest westerse restaurant van het hotel. Baserend op Ivars ervaringen dacht ik dat ik een leuke tijd tegemoet zou gaan bij CCBG, maar helaas, dit was het niet. De eerste week (van de drie) was ik foodrunner. 'Voer' op een karretje van de keuken naar het restaurant rijden, waarna het uit je handen gegrist werd door het vaste personeel. Maar ik had mijn hoop nog niet opgegeven, het beste zou in principe nog moeten komen: het opnemen, tappen en serveren van biertjes, maar ook dit was één grote deceptie.
Hoe kan dit vraagt u zich af? Ik zal het beeld even voor u schetsen:
De managers leggen mij niks uit tijdens mijn periode in CCBG, en toch laten ze mij alleen in de zaak voor pakweg 90 minuten. Op zich een hele eer, maar niet als ik geen idee heb hoe het systeem werkt en hoe ik me moet redden daar. Vervolgens komt er een gast binnen die één pint getapte Asahi besteld, mocht geen probleem opleveren, althans, dacht ik. Maarja, voor iemand die het systeem niet kent is dit al vrij lastig, in gedachte nemende dat het systeem bestaat uit circa 100 drankjes, hallo doolhof. Ik klikte per ongeluk een flesje ipv een pint Asahi aan in het systeem, wat circa €1 scheelt, 'big deal right'? Nouja, wel dus. Dit foutje was als snel het topic van de dag en kostte mij mijn enige taak die ik leuk zou hebben gevonden: gasten onder mijn hoede nemen.
De restaurantmanager kwam als snel naar mij toe en zei: "Ik hoorde dat je een foutje hebt gemaakt... bla die bla die bla".
Prima, uitgesproken, dacht ik. Maar nee, de eerstvolgende gasten die binnenkwamen bestelden twee cola zero, dus ik met mijn goeie gedrag wilde dit in het systeem zetten, maar mevrouw de manager had uitgelogd in het systeem, met de reden, jawel: Zodat ik geen bestellingen in systeem zou kunnen zetten en alles zou moeten doorgeven aan haar. Begrijpt u mijn haat jegens CCBG?
Maar goed, na drie weken eindelijk weg uit dat restaurant en op naar Rouge, het Chinese/Cantonese restaurant, hopen op betere tijden.
Hopelijk heeft u genoten van het 'iets' te late reisverslag en we zien u graag terug voor een volgende aflevering van de avonturen van Ivar en Job op Chek Lap Kok
In de vorige blog las je over ons bezoekje aan de ’10.000 Buddhas Monastery’ en de tocht naar de ‘Big Buddha’ van Ivar en na die tijd hebben we dat bezoekje overgedaan, nu samen. Dat we met de befaamde kabelbaan ‘Ngong Ping 360°’ naar het dorp zouden gaan, was al duidelijk, maar we besloten om het eens goed aan te pakken en boekten de crystal cabin, een kabine met een glazen vloer. De rit was adembenemend en het bergdorp was dat ook zeker, aldus Job.
Het leek ons ook de moeite waard om een bezoek te brengen aan Kowloon Bay. Dit is het gebied waar het voormalige vliegveld is gesitueerd. Ook bevond zich hier de ghetto ‘Walled City’: genoeg te zien zou je zeggen. Niets was minder waar. Kowloon Walled City Park is het park dat is aangelegd op de overblijfselen van Walled City, het is een klein park, dat zich in niet onderscheidt van ieder ander park. Vervolgens ons heil gezocht in MegaBox, een enorm winkelcentrum. Echter bleek dit winkelcentrum ook overschat: er was slechts een klein aantal winkels, een foodcourt, een ijsbaan op de tiende verdieping, wat woonwinkels en parkeerplaatsen. Uit wanhoop nog geprobeerd om wat te zien van het vliegveld, dat nu een cruiseterminal is, maar helaas was het terrein afgezet en was onze dik verdiende vrije dag een beetje voor niets geweest.
Wanneer je in Hong Kong bent, moet je in Mong Kok zijn geweest. Dit gebied ligt centraal op het schiereiland ‘Kowloon’. We liepen hier al eens doorheen, maar bleven er nooit. Wanneer je in Mong Kok loop, val je van de ene verbazing in de andere: neonlichten overal, straatmarktjes en vooral héél veel mensen, zoals je ook verwacht bij Hong Kong. In één van de vele restaurants hebben we weer even bijgedragen aan onze curryverslaving.
We hebben in de tussentijd ook een bezoekje gebracht aan trekpleister nummer één van Hong Kong: Victoria Peak. Met de befaamde ‘Peak Tram’ naar boven om uit te kunnen kijken over de hele stad. Het vissersplaatsje Aberdeen kunnen we ook afvinken. Deze plek viel ons erg tegen, want naast de Jumbo-boot, een groot drijvend restaurant, is er niets te doen. Hetzelfde geldt voor Discovery Bay (afgekort Dbay). Het stadje doet aan als een Italiaanse camping, behalve dat mensen er permanent wonen. Vreemd, maar toch ook wel leuk. Ook de Goldfish Market en Bird Market waren rare ervaringen. Vogels, vissen, knaagdieren, maar ook honden en katten opgesloten in kleine hokjes om te worden verkocht. Geen aanrader voor dierenliefhebbers.
Dan zou je denken dat we klaar waren, maar er is meer. Macau. Het Las Vegas van Azië, waar meer mensen gokken, dan wonen. We besloten om een nacht te boeken in één van de vele hotels die Macau rijk is. Het Harbourview Hotel is in februari geopend en verraste ons door de gastvrijheid. We kregen het namelijk niet voor elkaar om geld te pinnen en we moesten nog eten. Het frontdeskpersoneel was van plan om de borg die we net konden betalen, zelf voor te schieten, zodat we konden eten. Uiteindelijk toch een werkende pinautomaat gevonden en de nacht kon beginnen. Casino in, casino uit, op zoek naar een roulettetafel, maar helaas niet gevonden. Gelukkig is rondlopen in Macau al zeer de moeite waard. De volgende ochtend goed voorbereid 10 minuten voor de uiterlijke uitchecktijd wakker worden en op weg naar Taipa, het andere eiland van Macau. Hier bevinden zich de grotere hotels/casino’s van Macau, zoals The Venetian en Galaxy. The Venetian is bijvoorbeeld achttien voetbalvelden groot, waarvan meer dan de helft casino. Galaxy Macau heeft een even groot casino, maar kleinere hotels.
Natuurlijk wordt er ook nog gewerkt. In de tussentijd hebben we menig restaurant gezien.
Ivar:
Ik begon bij de westerse grill/bar en had het er erg naar mijn zin. Ik mocht veel doen en de collega’s zijn van dezelfde leeftijd, wat erg leuk was. Toen verkaste ik naar het Kantonese/Sichuanese restaurant. Ik moest erg wennen aan de collega’s daar, omdat een klein deel Engels sprak en daardoor erg kortaf waren. Later leerden ze me kennen en werd het toch een leuke periode. Vervolgens ging ik naar het buffetrestaurant. Het was hier drukker dan ik gewend was, wat ik prettig vond. Ook heb ik daar veel gelachen met de leuke collega’s die er werken. Op het moment van schrijven van dit verslag ben ik verhuisd naar het kantoor van het hotel, om te werken in catering services en sales, ongeveer hetzelfde als evenementenmanagement. Ik zal hier twee weken werken en vervolgens twee weken in het food & beverage kantoor.
Job:
Na mijn eerste stappen in de Hong Kongse F&B wereld in het buffetrestaurant mocht ik na twee weken naar het Japanse Restaurant, Airport Izakaya (AI). Na menige lachbuien over hoe lang ik hier moet werken (vijf weken, verdeeld over twee periodes) in combinatie met het beeld dat wij hebben van het restaurant (er komt nooit iemand), zorgde voor een aantal tranen van het lachen. Maar ondanks dit beeld beviel mij AI verbazingwekkend goed. Het personeel is ronduit top, het werk is leuk, en bovenal kreeg iedere dag wel iets te eten.
Na mijn eerste drie weken in AI mocht ik naar China Coast Bar & Grill, het meest westerse restaurant van het hotel. Baserend op Ivars ervaringen dacht ik dat ik een leuke tijd tegemoet zou gaan bij CCBG, maar helaas, dit was het niet. De eerste week (van de drie) was ik foodrunner. 'Voer' op een karretje van de keuken naar het restaurant rijden, waarna het uit je handen gegrist werd door het vaste personeel. Maar ik had mijn hoop nog niet opgegeven, het beste zou in principe nog moeten komen: het opnemen, tappen en serveren van biertjes, maar ook dit was één grote deceptie.
Hoe kan dit vraagt u zich af? Ik zal het beeld even voor u schetsen:
De managers leggen mij niks uit tijdens mijn periode in CCBG, en toch laten ze mij alleen in de zaak voor pakweg 90 minuten. Op zich een hele eer, maar niet als ik geen idee heb hoe het systeem werkt en hoe ik me moet redden daar. Vervolgens komt er een gast binnen die één pint getapte Asahi besteld, mocht geen probleem opleveren, althans, dacht ik. Maarja, voor iemand die het systeem niet kent is dit al vrij lastig, in gedachte nemende dat het systeem bestaat uit circa 100 drankjes, hallo doolhof. Ik klikte per ongeluk een flesje ipv een pint Asahi aan in het systeem, wat circa €1 scheelt, 'big deal right'? Nouja, wel dus. Dit foutje was als snel het topic van de dag en kostte mij mijn enige taak die ik leuk zou hebben gevonden: gasten onder mijn hoede nemen.
De restaurantmanager kwam als snel naar mij toe en zei: "Ik hoorde dat je een foutje hebt gemaakt... bla die bla die bla".
Prima, uitgesproken, dacht ik. Maar nee, de eerstvolgende gasten die binnenkwamen bestelden twee cola zero, dus ik met mijn goeie gedrag wilde dit in het systeem zetten, maar mevrouw de manager had uitgelogd in het systeem, met de reden, jawel: Zodat ik geen bestellingen in systeem zou kunnen zetten en alles zou moeten doorgeven aan haar. Begrijpt u mijn haat jegens CCBG?
Maar goed, na drie weken eindelijk weg uit dat restaurant en op naar Rouge, het Chinese/Cantonese restaurant, hopen op betere tijden.
Hopelijk heeft u genoten van het 'iets' te late reisverslag en we zien u graag terug voor een volgende aflevering van de avonturen van Ivar en Job op Chek Lap Kok
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
